Akcja zaczyna się pod kinem Graumann’s Chinese Theatre - co według mnie, jest ironiczne że kino nazywa się teatrem - gdzie jesteśmy światkami premiery filmu Monumental Pictures „The Royal Rascal” - "Królewskiego psotnika". Monumental Pictures, jak się dowiadujemy, jest pionierem w swojej Branży i wszyscy z zapałem czekali na kolejny niemy film ich wydania. To wydarzenie jest też wyczekiwane z taką niecierpliwością, ponieważ grają w nich gwiazdy ówczesnego kina - Don Lockwood i Lina Lamont. W tej scenie poznajemy zniewalającą parę, która z chęcią pokazuję się paparazzi. Całe wydarzenie relacjonuje sławna, Dora Bailey - słynna dziennikarka radiowa, która słynie głównie ze swej specjalizacji w opisywaniu uroczystości kinematografii. Dora rozmawia z Cosmo Brownem, najbliższym przyjacielem gwiazdora tego filmu, w momencie kiedy podjeżdża limuzyna Pani Bailey traci zainteresowanie Cosmem i stara się porozmawiać z Donem i Liną na temat ich rzekomego związku. Don chcąc odwrócić uwagę od tematu "miłości" pomiędzy nim, a Panią Lamont zaczyna opowiadać o swoim życiu. Kiedy historia Lockwooda zaczyna się kończyć, na prowizorycznym ekranie kina zostaje wyświetlony seans, na który tak długo czekaliśmy - Królewski Psotnik. Gdy nadchodzi moment w którym główni aktorzy mają podziękować publiczności, Don nie daje dojść do słowa Linie Lamont. Szybko dowiadujemy się dlaczego. Po występie Don ma ochotę odpocząć od Liny, tłumu, i całej sławy, więc podstępem wymyka się z premiery, w czym pomaga mu przyjaciel. Rozpoznają go jego fanki, jednak udaje się mu je przekonać , iż jest tylko podobny do uwielbianego aktora siadając obok zwyczajnej dziewczyny i udając jej partnera. Kobieta jest przerażona i żąda wyjaśnień, nie rozpoznaje ona w Donie sławy, a nawet podejrzewa że jest kryminalistą. Jednakże Policjant którego zawołała na pomoc rozpoznaje celebrytę. Dowiadujemy się, że Kathy - bo tak nazywa się owa skromna nieznajoma, nie jest wielbicielką kina niemego, i nazywa siebie "prawdziwą aktorką", czym uraża światowego Dona Lockwood'a, i dochodzi pomiędzy nimi do spięcia. W ten sposób zaczyna się znajomość Kathy i Lockwooda. Don próbuje flirtować z niedostępną aktorką, i wyśpiewuje piosenkę "YOU STEPPED OUT OF A DREAM", przechodnie prędką dołączają się do mężczyzny. Lecz słowa dziewczyny utkwiły w pamięci chłopaka, i od tej pory często dopytuje Cosma czy jest on dobrym aktorem. Kiedy Don znajduje się na imprezie z okazji pomyślnej premiery, zostaje po raz pierwszy wyemitowany film z dźwiękiem. Producent zapewnia jednak, iż raczej nie wpadnie to w gusta publiczności, i choć Warner Brothers mają zamiar wyprodukować taki, to raczej na tym stracą niż zyskają. Na tym samym balu występuję też Kathy, a jej występ jest powodem wyśmiewania się Dona z dziewczyny która niecałą godzinę temu przekonywała go, iż jest następną Ethel Barrymore. Wzburzona aktorka próbuję rzucić śmietankowe ciasto w drwiącego z niej mężczyznę, lecz zamiast tego trafia w Linę Lamont, co jest zresztą początkiem ich konfliktu. Jak później się dowiadujemy kapryśna i złośliwa gwiazda dopilnowała żeby młoda aktoreczka straciła pracę za swój wybryk. Kiedy jesteśmy światkami zgryźliwych docinek pomiędzy Liną, a Donem w trakcie kręcenia filmu, przed kolejnym ujęciem, pojawia się Simpson. Nie przynosi on dobrych wieści. „The Jazz Singer” okazał się być ogromnym hitem! To oznaczało dla wytwórni Monumental Pictures, albo bankructwo, albo próbę zrealizowania filmu dźwiękowego. Piskliwy, jazgoczący głos Pani Lamont zdecydowanie stanowi przeszkodę... Cosmo szczęśliwie zostaje szefem tego przedsięwzięcia. W czasie nagrywania jednej ze scen do filmu reżyser zwraca uwagę na Kathy, która grała jedną z tancerek. Zwróciła ona również uwagę Browna, i chce on natychmiast o tym powiadomić Don'a. Jest bardzo prawdopodobne, iż młoda kobieta wcieli się w role młodszej siostry Liny. Kiedy, Lockwood przyuważył swoją wybrankę śpiewającą przed Simpsonem, przyznał, iź jest oną "dziewczyną od ciastka". Przerażona Kathy, podejrzewała, że to przekreśla jej karierę. Jednak urokliwy znajomy przekonuje reżysera, żeby Kathy zagrała postać drugoplanową. Wkrótce jesteśmy światkami, jak celebryta wyznaje wreszcie co czuje do nowo poznanej dziewczyny. Tymczasem, czarny charakter robi co tylko w jej mocy, żeby poprawić brzmienie swojego głosu. Robi to pod opieką pany Dinsmore, Lecz nie można oskarżyć wypudrowanej lalusi o nadgorliwość. Jest zdecydowanie marną uczennicą, która w dodatku nie zdaje sobie sprawy ze swojej fatalnej sytuacji. Pierwszy przedpremierowy Pokaz okazuje się totalną klapą. Tak w sumie można określić cały film. Niesamowitym zbiegiem okoliczności, Cosmo wpada na pomysł, żeby Kathy tylko ten jeden film, nagrywała partię wokalne za Line. Kiedy Don odwozi swoją ukochaną białą limuzyną, prosi szofera żeby odjechał. Pomimo że pada deszcz, Lockwood jest w wyśmienitym humorze. Jedyne czego teraz pragnie to tańczyć w deszczu, i śpiewać.
Niestety, podczas nagrywania kwestii Liny przez Kathy, do sali wpada rozgoryczona pani Lamont. Była ona świadkiem jak jej "miłość" wyznaje tej "zołzie" miłość! Cóż, tak się nie robi pannie Lamont...Wkrótce Cosmo przekonuje producenta żeby w filmie "Tańczący kawaler" pojawiła się wreszcie jakaś scena tańca, a najlepiej - wybiegająca w przyszłość. Po zakończonej pracy, wszyscy są zachwyceni nagraniami Kathy i nie mogą się doczekać premiery. Jednak Lina Lamont, ma zamiar popsuć wszystkim humor. Pewna siebie i arogancka, wparowuje do biura Simpsona, i żąda żeby Kathy zawsze już podkładała głos pod nią. Simpson z początku odmawia, jednak Lina grozi mu sprawą sądowniczą, którą z pewnością by wygrała i tym samym - zrujnowała całą wytwórnie.
Podczas Premiery, Lina doszczętnie załamuję Kathy, wszyscy są zaskoczeni groźbą Liny. Wszyscy są zaskoczeni, iż nie ma nawet wzmianki o udziale młódki. Jednak, kiedy publiczność żąda wystąpienia aktorów na scenie, Lina swym piskliwym głosem sama siebie wpuszcza w maliny. Publiczność szybko zrozumiała, iż coś jest nie tak. Kiedy Lina miała poruszać ustami, a Kathy śpiewać za kurtyną, ona upada i tym samym - demaskuje rozwydrzoną gwiazdorkę! Dziewczyna chciała uciec ze sceny, jednak zatrzymuje ją widownia. I w ten sposób jesteśmy światkami "Happy End'u". Wszyscy są szczęśliwi - prócz Liny, oczywiście.
Spektakl bardzo mi się podobał, fabuła była interesująca, a postacie mnie wciągnęły. Serdecznie polecam zaciekawionym.
Avecra Vasseris
Avecra Vasseris
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz